«Κάθε λέξη μια μαχαιριά στο στόμα»
Μια καλαίσθητη ποιητική συλλογή είναι το αποτέλεσμα λυτών δεσμών εξαίσιων αισθητηριακών εντυπώσεων. Υπό τον τίτλο Λόγια Θανάτου και Αγάπης (εκδ. ΕΝΕΚΕΝ, 2015) ο Γιώργος Θ. Γιαννόπουλος αποδεικνύει περίτρανα πως η ποίηση θέλει σάρκα και αίμα για να γίνει ουσιαστική. Η ποιητική του συλλογή εμπεριέχει περίτεχνη γλώσσα, φιλοσοφικό στοχασμό και διανοητική επεξεργασία αισθημάτων που πρώτα συνέλαβε η καρδιά.
Της Πωλίνας Γουρδέα
Ολιγογράφος ποιητής ο ίδιος, αυτή είναι η τρίτη του συλλογή, μας μιλά για τον έρωτα και το θάνατο βάζοντας στο στόμα μας λέξεις που σηματοδοτούν μια πρωτόγνωρη ελευθερία. Την ελευθερία που χαρίζεται σε όσους γράφουν για να δηλώσουν ό,τι τους έχει συγκλονίσει.
«Κάθε λέξη μια μαχαιριά/ στο στόμα/ κάθε λέξη το βλέμμα/ το άγγιγμα/ κι η παρουσία του νεκρού// κάθε λέξη το βλέμμα/ της αγάπης/ η αγκαλιά του κόσμου/ κάθε λέξη μια υπόσχεση/ στον πόνο/ στο άφατο (Λόγια θανάτου και αγάπης, σελ. 32-33)
Ο τίτλος της συλλογής αναφέρεται στο δίπολο έρωτας – θάνατος που διατρέχει όλη τη λογοτεχνική παράδοση από τις απαρχές της μέχρι σήμερα. Ο Γιαννόπουλοςεπέλεξε το δίπολο αυτό ως μια ορισμένη έκφανση του κόσμου και αποφάσισε να μιλήσει με τα ποιήματά του σε αναγνώστες που αντιλαμβάνονται την ποίηση ως πάθος. Έτσι, η συλλογή αυτή περιλαμβάνει εντός της και την εικόνα του αναγνώστη για τον οποίο προορίζεται.
Βρήκα τα χέρια σου/ βρήκα το κορμί σου/ βρήκα τα μάτια σου/ κι αυτή τη μυρουδιά/ που πάντα χάνω (Η τρυφερότητα του σημαίνοντος, σελ. 64)
Μέσα στη συλλογή αυτή ο Γιαννόπουλος έχει κατορθώσει να εναποθέσει μια πραγματικότητα εξίσου ισχυρή με αυτή του ερωτικού βιώματος. Κάθε φορά που διαβάζεται ένα ποίημα, μυρωδιές και αισθήσεις ξυπνούν για να μας θυμίσουν πως τίποτε δεν έχει ξεχαστεί. Είναι όλα εκεί, όλα όσα θέλουμε να θαφτούν και δεν μας κάνουν τη χάρη. Έρχονται στην επιφάνεια ξανά με τη γεύση των λέξεων στο στόμα. Ασυγχώρητη πράξη, αλλά άκρως ποιητική.
Άκου μόνο,/ νιώσε/ το τρέμουλο/ στα λιγνά σου χέρια// θυμίσου το ρίγος/ που μας έκανε/ ένα (Σιωπή, σελ. 42)
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αρχική αιτία ενός ποιήματος είναι η συγκίνηση, ή καλύτερα, το πάθος. Ο ποιητής που κατορθώνει να μεταγγίσει σε κάθε στίχο τα πάθη του τα χαρίζει στις λέξεις, οι λέξεις του διαποτίζονται μ’ αυτά και τότε γίνονται κάτι άλλο από απλές αναφορές. Γίνονται πουλιά, υπερβαίνουν το αίσθημα που τις προκάλεσε και ξεχειλίζουν από παντού.
Τι είναι η αγάπη; // Χαλάσματα/ κόκκος/ ανήκεστος/ το μέτωπό σου/ στην καρδιά μου// Πουλί/ που ξεδιψά/ στα χέρια σου (Τι είναι η αγάπη; σελ. 44)
Η συλλογή εμπεριέχει ζωγραφικά σχέδια της εικαστικού Βίλλυς Γούσιου που συνοδεύουν τα ποιήματα και αναδεικνύουν το ποιητικό υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένα. Τα είκοσι εννέα ποιήματα της συλλογής του Γιώργου Θ. Γιαννόπουλου αποτελούν ένα σώμα μαχητικό, εμβριθές και ταυτόχρονα πνευματικό. Μια επαναστατική πράξη που ταράζει τις αισθήσεις μας, μια ποιητική πράξη σε βάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου