Το σχολείο στο «γύψο»
του Μηταφίδη Τριαντάφυλλου*
«Εδώ Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, καλούμε τους καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης και τους δασκάλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Στιγματίζοντας το πικρό δηλητήριο της αμάθειας που προσφέρθηκε στα Ελληνόπουλα την τελευταία επταετία, να αναλάβουν επιτέλους το ρόλο τους.
»Καταγγέλλουμε το εξοντωτικό πλαίσιο που τους μεταβάλλει από πνευματικούς λειτουργούς σε όργανα της κρατικής γραφειοκρατίας και τους ζητούμε να συμπαρασταθούν στους πρώην μαθητές τους.
»Έλληνες δάσκαλοι, σταθείτε στο ύψος του κοινωνικού σας ρόλου. Πείτε στα παιδιά σας την αλήθεια. Συμπαρασταθείτε με απεργίες διαδηλώσεις και καταλήψεις στον αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στο φασισμό. Τα πανεπιστήμια όλης της χώρας κρατάνε και σας περιμένουν…»
Αυτή η αγωνιώδης έκκληση ακουγόταν, μεταξύ άλλων, σαν σήμερα πριν 47 χρόνια από τη «μοναδική ελεύθερη γωνιά της πόλης», από το ραδιοφωνικό σταθμό του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ» που εξέπεμπε από την Πολυτεχνική Σχολή στους 1420 χιλιόκυκλους στα Μεσαία και στους 220 στα Βραχέα.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, λοκατζήδες με εφ' όπλου λόγχη περικύκλωσαν το κτίριο. Στις 4.30 το πρωί τρία άρματα στρέφουν τις κάνες προς το κτίριο. Αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις της Συντονιστικής Επιτροπής των πολιορκημένων φοιτητών με τις στρατιωτικές και πανεπιστημιακές αρχές. Στις 5.30 το πρωί μέσα από μια πυκνή παράταξη λογχοφόρων, αρχίζουν να βγαίνουν οι φοιτητές που τους συλλαμβάνουν οι Ασφαλίτες.
Η χούντα έδειξε ιδιαίτερο ζήλο στο να «εκπαιδευθεί ο παντελώς αδιαφώτιστος ελληνικός λαός εις τας ιδεολογικάς αρχάς της Επαναστάσεως, ώστε να μην επαναληφθούν αι εγκληματικαί πράξεις των ξενοκίνητων ερυθρών διαβόλων». Για να εξυπηρετήσει αυτόν το «θεάρεστο» σκοπό της έβαλε στο «γύψο» και το σχολείο, αφού το «καθάρισε» από τους «μη νομιμόφρονες» εκπαιδευτικούς, ενώ όσους/ες «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις» τους έστειλε στα ξερονήσια και τις φυλακές.
Η «Εθνική και Ηθική Διαπαιδαγώγησις» (Ε.Η.Δ.) των νέων περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, το κυνήγι των μακρυμάλληδων, των ομοφυλόφιλων, το υποχρεωτικό κούρεμα, την ποδιά κάτω από το γόνατο και την κορδέλα με τα εθνικά χρώματα στα μαλλιά και, φυσικά, τον εκκλησιασμό, τη λογοκρισία και την απαγόρευση χιλιάδων βιβλίων, ακόμη και του ελληνοβουλγαρικού λεξικού!
Ενδεικτικές είναι οι απείρου κάλλους διαταγές χουντικού επιθεωρητή προς τους «δασκάλους του Γένους»(sic), ώστε να αντιμετωπίσουν «τας ποικίλας φωνάς κοαζόντων βατράχων…, τα ερυθρά ρύγχη αρκτίων άρκτων που προβάλλονται και δη εν χορώ προ των προθύρων των δωμάτων μας». Αποφασίζει λοιπόν και διατάσσει: «απαγορεύεται το θαμίζειν εις κέντρα κακόφημα, το συσφαιρίζειν και βωμολοχεύεσθαι μετά των πολιτών». Ιδιαίτερα εφιστά την προσοχή «των εριτίμων κυριών και δεσποινίδων ότι η ατημέλεια προκαλεί αποστροφήν. Ούτω έτι πλέον το καπνίζειν υπό των γυναικών, το μινιφουστοφορείν, το οφρυοβλεφαρογράφειν σκορπίζουν την αηδίαν, διότι το Εκπαιδευτήριον δεν είναι αίθουσα ντιορικών επιδείξεων αλλά ιερά Κιβωτός θείων λειτουργημάτων» (!). Υπερακοντίζοντας, οι εγκάθετοι στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης-Κιλκίς-Χαλκιδικής στις 20-7-1970 καλούσαν «ευθαρσώς και απεριφράστως» τους πραξικοπηματίες να «προσέξουν», διότι η «Μέση Εκπαίδευσης θηλυκοποιείται (!)»
Οι «Έλληνες θα απαλλαγούν από το σαράκι του εγωκεντρισμού, θα εξυγιάνουν τους εαυτούς τους και θα συγκροτήσουν τον περιούσιον λαόν του Κυρίου, με την ακατάπαυστον δογματικήν επανάληψιν της εθνικής ιδέας υπό την μορφήν του συνθήματος «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», έκρωζε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Αυτή την εποχή νοσταλγεί ο χουντοθρεμμένος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, που, εκτός της εξωτερικής πολιτικής, θέλει να καθορίζει και το δήμαρχο της πόλης: «ήταν τότε που οι εκπαιδευτικοί εδίδασκαν στην εκπαίδευση, οι εφοριακοί εδούλευαν για το δημόσιο και οι πολίτες εκρατούσαν τα τρανταχτά σε αξία χαρτονομίσματα της δραχμής με υπογραφή "Ο υπουργός Νικ. Μακαρέζος"! Ήταν η εποχή της πιο ισχυρής οικονομίας της Ελλάδος.»(!)
Η γενιά του Πολυτεχνείου, αν και γεύθηκε τους δηλητηριώδεις καρπούς των γκεμπελίσκων της χούντας, δεν υπέκυψε στη μισαλλόδοξη γεύση τους. «Αι διαφωτιστικαί ομιλίαι» στα σχολεία όχι μόνον δεν κατάφεραν να ευνουχίσουν τις συνειδήσεις των εφήβων, αλλά και μετατράπηκαν σε μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους. Ο αιματηρός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και η πτώση του τυραννικού καθεστώτος λίγους μήνες μετά αποτελούν τρανταχτές αποδείξεις. Γι’ αυτό το Πολυτεχνείο παραμένει αστείρευτη πηγή έμπνευσης για όσους «δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις» - ιδιαίτερα στη μετά ΔΝΤ εποχή.
*πολιτικός κρατούμενος της χούντας-δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης
ΑΥΓΗ, «Συναντήσεις», 17-11-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου