Στην πρώτη της ηλεκτρονικής σελίδας των New York Times η φωτογραφία του θεσσαλονικού φωτορεπόρτερ Νίκου Γιακουμίδη κάνει τον γύρο του κόσμου απαθανατίζοντας τη χθεσινή μαζική διαδήλωση ενάντια στην βία και την κοινωνική χυδαιότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των παγκόσμιων καπιταλιστικών μηχανισμών. Το στιγμιότυπο, που εκφράζει το πάθος και την αγωνιστικότητα ενός ολόκληρου λαού, είναι χαρακτηριστικό της σπουδαιότητας και της πολιτικής βαρύτητας της συγκυρίας. Η ελληνική κοινωνία, οι συνδικαλιστικές και εργατικές της οργανώσεις καθώς και τα ανεξάρτητα πολιτικά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» των καπιταλιστικών μηχανισμών. Το διακύβευμα είναι το πως χωρίς, μέχρι στιγμής, τη χρήση μαζικής και οργανωμένης βίας -όπως συνέβη με τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας ή στην περίπτωση του Ιράκ ή όπως γίνεται στις χώρες του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», το ρολόι της κοινωνικής πραγματικότητας μπορεί να γυρίζει κατά βούληση προς τα πίσω έτσι ώστε οι ρυθμοί μιας ολόκληρης κοινωνίας, η ζωή δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, να συντονίζεται με τις ορέξεις και τις επιθυμίες μιας ισχνότατης κοινωνικής ομάδας που ζει παρασιτικά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία που πρωτεργάτες και συνεργοί σ'αυτή την βρώμικη και ανήθικη πολιτική αναδεικνύνονται οι ηγεσίες των «σοσιαλιστικών» και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Από τον ανεκδιήγητο Ντομινίκ Στρως Καν, στέλεχος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος με ηγετικές φιλοδοξίες, ο οποίος με περίσσια χυδαιότητα δηλώνει: «Οι Έλληνες δεν πρέπει να δαιμονοποιούν το ΔΝΤ αλλά να το βλέπουν γι' αυτό που είναι σήμερα, ένα είδος οργανισμού συνεργασίας όπου όλες οι χώρες του κόσμου εργάζονται από κοινού για να βοηθήσουν τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα» έως τον σημερινό πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος προσβάλλει τη νοημοσύνη των πολιτών ισχυριζόμενος ότι κάνει ό,τι κάνει για να σώσει από τη χρεωκοπία τη χώρα, ενώ στην πραγματικότητα υπερασπίζεται την πιο παρασιτική μορφή των καπιταλιστών, το τραπεζικό κεφάλαιο, αλλά και όλους τους αντιδραστικούς κύκλους με προεξέρχουσα την Εκκλησία, το εφιαλτικό σενάριο της σοσιαλδημοκρατίας επαναλαμβάνεται. Οι ηγεσίες αυτές στο όνομα του σοσιαλισμού και της κοινωνικής ευαισθησίας εξαπατούν με ψευτικές υποσχέσεις και μεγάλα λόγια τα λαϊκά στρώμματα προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία κι όταν γίνεται αυτό έχοντας υποκλέψει την λαϊκή εμπιστοσύνη υπονομεύουν τα στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα. Σήμερα, στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε όλοι μας, μεγάλη είναι η ευθύνη των αγωνιστών και των στελεχών που βρίσκονται στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί είναι οι πρώτοι που πρέπει να ευαισθητοποιηθούν και να δραστηριοποιηθούν ενάντια σ' αυτή την πρωτοφανή αντιλαϊκή λαίλαπα. Ας ακούσουν τη φωνή της συνείδησής τους, τη φωνή τις καρδιάς τους, κι ας αναλογιστούν πώς γίνεται ένα κοινωνικό κίνημα που κάποτε ενέπνευσε ολόκληρη την κοινωνία και έδωσε ελπίδες σε ένα βασανισμένο λαό, σήμερα να κατάντησε ο φορέας μιας ατέλειωτης πίκρας που δηλητηριάζει το μέλλον των παιδιών μας, που καταδικάζει σε αργό θάνατο τις πιο αδύνατες κοινωνικές ομάδες, τους ηλικιωμένους, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες της μανάδες. Οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ ας αφουγκραστούν τον πόνο και την οδύνη της ψυχής τους κι ας αντισταθούν παντού όπου μπορούν στο μεγάλο κοινωνικό εγκλήμα που διαπράττεται μπροστά στα μάτια όλων μας. Να ενώσουν την αγωνία και τους αγώνες τους με τις ανάγκες μιας ολόκληρης κοινωνίας.
