Οι αραβικές εξεγέρσεις

Παύλος Τούλας, Το μεγάλο όνειρο, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ

  

Ένας Αλβανός μετανάστης στην Ελλάδα

Ανάθεμα τη ζωή μου

Περπατάμε όλη τη νύχτα, το χιόνι πέφτει αδιάκοπα κι εμείς συνεχίζουμε. Είχαμε γίνει ζωντανοί νεκροί. Σερνόμασταν στην κυριολεξία και τα βουνά δεν τελείωναν. Το μυαλό και όλα τα ζωτικά μας όργανα υπολειτουργούσαν. Πού κουράγιο για καμιά κουβέντα. Όλα τα στόματα σε καραντίνα. Τα μάτια, απλώς έβλεπαν μπροστά και όλα τα άλλα ακολουθούσαν μηχανικά. Έκαναν μια δουλειά που την ήξεραν καλά, που την κάνουν πάντα, όσο είναι γερά. Τα πόδια να περπατάνε. Η καρδιά να χτυπά ανάλογα με τις δυσκολίες που περνούσαμε, πότε αργά και πότε —το πιο σύνηθες— γρήγορα. Τα χέρια να μας ισορροπούν και να βοηθούν στις προμήθειες που είχαμε. Τα μάτια να μας δείχνουν, όσο μπορούσαν το δρόμο. Τα παγωμένα αυτιά μας, αποδυναμωμένα για οποιονδήποτε θόρυβο και κίνδυνο. Το μυαλό να απορεί για το εγχείρημα, αλλά και να μας δίνει δύναμη και κουράγιο.
   Και προχωρούσαμε, και όλο προχωρούσαμε! Και να δεις πώς λειτουργούσαν όλα! Απ’ την πυκνή ομίχλη και το χιόνι δε βλέπαμε στην κυριολεξία πού πηγαίναμε. Σ’ ένα εμφανές σημείο έγραψα πάνω στο χιόνι, σκάβοντας με το χέρι, «ανάθεμα τη ζωή μου». Συγχρόνως βλαστήμαγα, όχι το θεό, προς θεού που λέμε, αλλά την ώρα που γεννήθηκα, ως άλλος Ιώβ, που δεν τον ήξερα τότε, μετά τον έμαθα, στην Ελλάδα.
   —Χαμένο το έχεις;
   —Τι έκανα Κασέμ;
   —Εδώ προσπαθούμε να κερδίζουμε αντοχές κι εσύ προκαλείς τα χέρια σου;
   —Δεν πειράζει, με ικανοποίησε ψυχικά και το έκανα.
   —Καλά, αφού είναι έτσι, γράψε κι άλλα. 
   Συνεχίσαμε την πορεία...

Νίκος Τακόλας, Το κρυμμένο αριστούργημα του Ζοζέφ Ινεμπράο, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ

Το μετείκασμα των ονείρων

Ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνο, υπάρχει ένας ακόμη κόσμος. Ζει για πολύ λίγο. Είναι το μετείκασμα των ονείρων και τρυπώνει βαθειά μέσα μας, όπως ο ενδοκάρπιος πυρήνας στον καρπό. Τρόμοι και φόβοι, θύελλες κι απειλές των ονείρων, πασχίζουν ολονυχτίς να σπάσουν τα όρια και να περάσουν στο πραγματικό. Κι απ’ την άλλη γίνονται δικά μας, χαρές ανείπωτες, ικανότητες μαγικές, άχρονος χρόνος, λείο πέταγμα, που μας λυτρώνει απ’ τη βαρύτητα.
   Κλειδωμένο μυστικό τα όνειρα. Φτάνουν μέχρι τα όρια της ύπαρξης μας, κοροϊδεύοντας την επιστήμη και το ρεαλισμό. Και είναι δικά μας. Έχουν το χρώμα μας και την αύρα μας. Στο τέλειωμα τους και μέχρι να σηκωθείς απ’ το στρώμα, γίνεσαι και συ χειριστής πελώριων δυνάμεων, μάγος και θεός του καλού και του κακού, για λίγο. Έως που ο ήλιος θα σε ξυπνήσει εντελώς με μια απαλή ανακριτική αχτίδα, ρωτώντας σε, τί αποφάσισες κι αν θ’ αφήσεις τα όνειρα να σε αλλάξουν ή αν θα συνεχίσεις τη ζωή σου.
   Μπορείς να μείνεις στα όνειρα αλαφροΐσκιωτος ή να ξαναγίνεις ένας άνθρωπος του τώρα. Κρίνονται πολλά σε λίγες στιγμές. Όσο ζει κι αυτός ο ενδιάμεσος κόσμος, όσο θα διαρκούσε μια άλλη ζωή. Κάποιοι άλλαξαν τη ζωή τους, μεθυσμένοι από ένα τέτοιο μετείκασμα.
   Μια μόνο στιγμή για ν’ αποφασίσεις. Κι ύστερα κάνεις μια έτσι τη χούφτα σου μπροστά στα βλέφαρα σου, σα για να διώξεις ένα αθώο πετάρι, κουνάς το κεφάλι, χαμογελάς και αρχίζεις τη μέρα σου...