Ἡ ποίηση τοῦ Mίλτου Σαχτούρη
δέν γίνεται τραγούδι
γιατί ἡ ζωή ἀναπτύσσεται βουβά.
Ἡ ζωή ἀνθίζει
ὅπως ἐντός μας πάλλεται ὁ ἦχος
τό ἐλάχιστο τῆς καρδιᾶς
ὁ ρυθμός τοῦ τυμπάνου.
Aὐτός, ὅπως οἱ στῖχοι τοῦ Σαχτούρη,
ὁρίζει τή σιωπή
τή ραχοκοκαλιά τῆς μελωδίας
κι ἔπειτα ἔρχεται ὁ χρόνος.
Tά τύμπανα τῆς Ἀφρικῆς
εἶναι ἡ σιωπή τοῦ διαστήματος
κι ἡ φωνή τῆς Σεζάρια Ἐβόρα
ἡ κορδέλα
τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου.
Ἀπό τήν ποιητική συλλογή ΤΟ ΘΕΡΟΣ ΤΩΝ ΒΡΟΤΩΝ
εκδ. ΕΝΕΚΕΝ, Θεσσαλονίκη 2010
