«Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το “Καλημέρα Ήλιε” στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, —διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του. Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.
Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε. Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».
Παρά τον απλοϊκό, αδούλευτο και εμφανώς συναισθηματικό χαρακτήρα της ανοικτής επιστολής της Μυρσίνης Λοΐζου, κόρης του δημοφιλούς μουσικοσυνθέτη Μάνου Λοΐζου, το περιεχόμενο, οι προθέσεις και ο πολιτικός της συμβολισμός συνιστούν ένα κείμενο υψηλής ηθικής και κοινωνικής αξίας. Επιπλέον το κείμενο σκιαγραφεί με τον πιο παραστατικό τρόπο, την οργή, την αγανάκτηση, τις αυταπάτες, τις σκληρές διαψεύσεις, την απελπισία και ίσως μιαν υπόσχεση ελπίδας που χαρακτηρίζει μιαν ολόκληρη γενιά. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» είναι η πολιτική και κινηματική έκφραση μιας ολόκληρης γενιάς που πέρα από τα ειδικά κοινωνιολογικά της χαρακτηριστικά συνοψίζει την βούληση του κεφαλαίου και των πολιτικών του να επιβάλλουν, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει η Μυρσίνη Λοΐζου, ένα βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής που δημιουργεί σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους. Έφθασε λοιπόν η ώρα να αποκαθηλωθεί Ο Ψεύτης Ήλιος1 του ΠΑΣΟΚ. Η ανοικτή επιστολή της Λοΐζου θυμίζει παρόμοιες δραματικές επιστολές της πρόσφατης ιστορίας. Απευθυνόμενες σε έναν άλλο «ψεύτη ήλιο» αυτόν της σταλινικής γραφειοκρατίας, που αποκρυσταλλωνόταν στην αποκρουστική φυσιογνωμία του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι Στάλιν, η σύζυγος του Λένιν Κρούπσκαγια και η αδελφή του Άννα Ουλιάνοβα συνυπέγραφαν ανοικτές επιστολές των επαναστατών Μπολσεβίκων που διαμαρτύρονταν για τον εκφυλισμό του κόμματος και την κοινωνική αντεπανάσταση της γραφειοκρατίας.
Στο «θέατρο» της πολιτικής τα πραγματικά συμφέροντα αποκαλύπτουν τελικά τον ρόλο του κάθε πρωταγωνιστή. Οι αναφορές Πάγκαλου στη χρήση των τεθωρακισμένων για την καταστολή του λαϊκού κινήματος αποτελούν λογική απόληξη της δραματικής πολιτικής αποσύνθεσης της ελληνικής «σοσιαλδημοκρατίας». Η επίκληση της εθνικής ενότητας —χαρακτηριστικός προθάλαμος για την επιβολή αντιδημοκρατικών και αυταρχικών πολιτικών— η απροκάλυπτα χυδαία νομιμοποίηση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ από το διαχειριστικό κυνισμό του ΠΑΣΟΚ, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του με τα συμφέροντα του εθνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου κατέστησαν κοινωνικά αφερέγγυο τον «Ήλιο» του ΠΑΣΟΚ. Η συμβολική του αποκαθήλωση, η απο-νομιμοποίησή του στα μάτια της κοινωνίας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την εικόνα της μεταπήδησης στο πόστο του Υπουργείου Οικονομίας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ενός πολιτικού που ενώ ως υπουργός Άμυνας τον περασμένο Φεβρουάριο υπέγραφε συμφωνιές για την αγορά τηλεκατευθυνόμενων βομβών τύπου SPICE2 αξίας 100 εκατομμυρίων ευρώ, που προστέθηκαν στο λογαριασμό των ελληνικών εισαγωγών οπλικών συστημάτων —η Ελλάδα φιγουράρει στην 5η θέση σε παγκόσμια κατάταξη— τώρα πασχίζει να πείσει με την στομφώδη ρητορική του ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να θυσιαστεί στο όνομα του εθνικού συμφέροντος.
Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε. Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».
Παρά τον απλοϊκό, αδούλευτο και εμφανώς συναισθηματικό χαρακτήρα της ανοικτής επιστολής της Μυρσίνης Λοΐζου, κόρης του δημοφιλούς μουσικοσυνθέτη Μάνου Λοΐζου, το περιεχόμενο, οι προθέσεις και ο πολιτικός της συμβολισμός συνιστούν ένα κείμενο υψηλής ηθικής και κοινωνικής αξίας. Επιπλέον το κείμενο σκιαγραφεί με τον πιο παραστατικό τρόπο, την οργή, την αγανάκτηση, τις αυταπάτες, τις σκληρές διαψεύσεις, την απελπισία και ίσως μιαν υπόσχεση ελπίδας που χαρακτηρίζει μιαν ολόκληρη γενιά. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» είναι η πολιτική και κινηματική έκφραση μιας ολόκληρης γενιάς που πέρα από τα ειδικά κοινωνιολογικά της χαρακτηριστικά συνοψίζει την βούληση του κεφαλαίου και των πολιτικών του να επιβάλλουν, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει η Μυρσίνη Λοΐζου, ένα βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής που δημιουργεί σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους. Έφθασε λοιπόν η ώρα να αποκαθηλωθεί Ο Ψεύτης Ήλιος1 του ΠΑΣΟΚ. Η ανοικτή επιστολή της Λοΐζου θυμίζει παρόμοιες δραματικές επιστολές της πρόσφατης ιστορίας. Απευθυνόμενες σε έναν άλλο «ψεύτη ήλιο» αυτόν της σταλινικής γραφειοκρατίας, που αποκρυσταλλωνόταν στην αποκρουστική φυσιογνωμία του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι Στάλιν, η σύζυγος του Λένιν Κρούπσκαγια και η αδελφή του Άννα Ουλιάνοβα συνυπέγραφαν ανοικτές επιστολές των επαναστατών Μπολσεβίκων που διαμαρτύρονταν για τον εκφυλισμό του κόμματος και την κοινωνική αντεπανάσταση της γραφειοκρατίας.
Στο «θέατρο» της πολιτικής τα πραγματικά συμφέροντα αποκαλύπτουν τελικά τον ρόλο του κάθε πρωταγωνιστή. Οι αναφορές Πάγκαλου στη χρήση των τεθωρακισμένων για την καταστολή του λαϊκού κινήματος αποτελούν λογική απόληξη της δραματικής πολιτικής αποσύνθεσης της ελληνικής «σοσιαλδημοκρατίας». Η επίκληση της εθνικής ενότητας —χαρακτηριστικός προθάλαμος για την επιβολή αντιδημοκρατικών και αυταρχικών πολιτικών— η απροκάλυπτα χυδαία νομιμοποίηση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ από το διαχειριστικό κυνισμό του ΠΑΣΟΚ, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του με τα συμφέροντα του εθνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου κατέστησαν κοινωνικά αφερέγγυο τον «Ήλιο» του ΠΑΣΟΚ. Η συμβολική του αποκαθήλωση, η απο-νομιμοποίησή του στα μάτια της κοινωνίας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την εικόνα της μεταπήδησης στο πόστο του Υπουργείου Οικονομίας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ενός πολιτικού που ενώ ως υπουργός Άμυνας τον περασμένο Φεβρουάριο υπέγραφε συμφωνιές για την αγορά τηλεκατευθυνόμενων βομβών τύπου SPICE2 αξίας 100 εκατομμυρίων ευρώ, που προστέθηκαν στο λογαριασμό των ελληνικών εισαγωγών οπλικών συστημάτων —η Ελλάδα φιγουράρει στην 5η θέση σε παγκόσμια κατάταξη— τώρα πασχίζει να πείσει με την στομφώδη ρητορική του ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να θυσιαστεί στο όνομα του εθνικού συμφέροντος.
Οι αγανακτισμένοι θα πρέπει να μετατρέψουν την οργή τους σε πολιτική σκέψη, σε πολιτική συνείδηση. Στο σχολείο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων οι μάζες μπορούν να μάθουν να ασκούν εξουσία έγραφε η Ρόζα Λούξεμπουργκ και η σκέψη της παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. Οι σύγχρονοι κολασμένοι της γης θα πρέπει ακόμη μια φορά να συνειδητοποιήσουν ότι το μόνο που έχουν να χάσουν είναι τις αλυσίδες τους, πνευματικές και υλικές. Το σύγχρονο διακύβευμα του «ήμουν, είμαι και θα είμαι»2 της επανάστασης είναι η επιβίωση της ανθρωπότητας.
1. Soleil trompeur (Ψεύτης Ήλιος), δραματική ταινία του Νικίτα Μικάλκοφ γαλλορωισκή παραγωγή του 1994, που αναφέτεαι στα εγκλήματα και τα ψεύδη του σταλινκού καθεστώτος. Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιχάλκοφ, σενάριο: Ράσταμ Ιμπραγκιμπέκοφ, Νικίτα Μιχάλκοφ, πρωταγωνιστούν: Όλεγκ Μενσίκοφ, Νικίτα Μιχάκοφ, Ινγκεμπόργκα Νταμπκουναίτε, Ναντέζντα Μιχάλκοβα.
2.Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
3. Ρόζα Λούξεμπουργκ, «Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο», μτφρ. Κώστα Μιλτιάδη,εκδ. Κορονζτή, Αθήνα 2001.
❏
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου