ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η τέχνη των ψυχικά νοσούντων:

δημιουργική ψύχωση και αυτοθεραπεία

Τετάρτη 12 Μαρτίου ώρα 19.30

Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, αίθ. Γ. ΝΕΧΑΜΑ (2^ος όροφος)

Το περιεχόμενο της ομιλίας αναφέρεται στις επιπτώσεις της ψύχωσης στο έργο γνωστών καλλιτεχνών, που μπορεί να είναι ποικίλες, δηλαδή από το να αλλάξει η ψύχωση την ικανότητά τους να εκφράζονται έτσι ώστε το έργο τους πλέον να μην είναι ποιοτικά στο επίπεδο που ήταν πριν, μέχρι να έχει ακόμα και ευοδωτική επίδραση στο έργο τους. Το τελευταίο αφορά στο φαινόμενο της «δημιουργικής ψύχωσης» και εκφράζεται απλά με τα λόγια του ίδιου του V. Gogh: «Η τέχνη είναι ζηλιάρα, δεν θέλει η αρρώστια να έχει το προβάδισμα» H δημιουργική διεργασία στην ψύχωση Η δημιουργική διεργασία εξαρτάται από την ψυχική δομή του καλλιτέχνη, από την επίδραση των εξωτερικών ερεθισμάτων και από παλιότερες αντιλήψεις του εξωτερικού κόσμου μέσα από την εμπειρία (Thomasoff 2008).

Στην ψύχωση (τρέλα) η ψυχική δομή έχει υποστεί διαφοροποίηση, τα εξωτερικά ερεθίσματα ερμηνεύονται με έναν ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο και οι παλιότερες αντιλήψεις εμπλέκονται με φανταστικούς κόσμους. Το βίωμα της απώλειας της επαφής με την αντικειμενική πραγματικότητα και το αίσθημα της αποξένωσης, δίνουν μια έντονη ώθηση σε ορισμένους ψυχωτικούς καλλιτέχνες, μια ‘ορμή για δημιουργία’ στο να ψάξουν για νέους τρόπους κατανόησης του έξω κόσμου, με αποτέλεσμα την ανακάλυψη καινούργιων εικαστικών μορφών και τη δημιουργία νέων κόσμων. Η δημιουργικότητα των ασθενών/καλλιτεχνών ξεκινώντας σαν μια εσωτερική ανάγκη και σαν μια 'αυτοθεραπεία', όπως αναφέρει για τον A. Wölfli ο ψυχίατρος W. Morgenthaler, άνοιξε τρεις επιπλέον παράλληλους δρόμους

Ο πρώτος είναι, ότι η Τέχνη αυτή αποτελεί πλέον το καινούργιο κομμάτι που προστέθηκε στο σύνολο της τέχνης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός, ότι η δημιουργικότητα αυτή έγινε αποδεκτή, χωρίς να χρειαστεί να προσαρμοστεί στις επιταγές της κοινωνίας και της κυρίαρχης αισθητικής. Ο δεύτερος, ότι η ζωγραφική αυτή γραφή είναι παράλληλα και μια ιδιαίτερη γλώσσα επικοινωνίας, που είναι πολύ χρήσιμη για την κατανόηση του ασθενούς/καλλιτέχνη στην ψυχοθεραπεία. Ο τρίτος αφορά την αποστιγματοποίηση της ψυχικής διαταραχής, καθώς αναγνωρίζεται πλέον η δημιουργικότητα αυτή, σαν ένα μέρος της συνολικής ανθρώπινης εμπειρίας και σαν μια μακρά πορεία, κατά την οποία οι καλλιτέχνες αυτοί έπαψαν να είναι πλέον άτομα/αντικείμενα της αρρώστιας, αλλά έγιναν άτομα με δική τους ταυτότητα. Παράλληλα σε όλη αυτή την δραστηριότητα είναι εμφανές ότι η δημιουργία τέχνης στους ανθρώπους αυτούς λειτουργεί αυτοπεραπευτικά.

Παύλος Βασιλειάδης ,ψυχίατρος, διδάκτωρ Α.Π.Θ / εικαστικός

Είσοδος ελεύθερη

Πληροφορίες: 2310 821 231(104), www.ift.gr

http://enekenperiodiko.blogspot.gr/