«Why do we feel embarrassed, impatient, fretful, ill at ease,
Assembled like amateur actors who have not been assigned their parts?
Like amateur actors in a dream when the curtain rises,
to find themselves dressed for a different play, or
having rehearsed the wrong parts,
Waiting for the rustling in the stalls, the titter in the
dress circle, the laughter and catcalls in the gallery?»
The Family Reunion
by T. S. Eliot
...Γιατὶ νοιώθουμε ἀμήχανοι, ἀνυπόμονοι, ἐκνευρισμένοι, ἀνήσυχοι,
Μαζεμένοι ἐδῶ σὰν ἐρασιτέχνες ἠθοποιοὶ ποὺ δὲν τοὺς
μοίρασαν ἀκόμα τοὺς ρόλους τους;Σὰν ἐρασιτέχνες ἠθοποιοὶ ποὺ ὅταν σηκώνεται
ἡ αὐλαία, βρίσκουν τοὺς ἑαυτοὺς τους ντυμένους
γιὰ ἕνα ἄλλο ἔργο, ἤ σὰ νἄχουν ἀποστηθίσει λαθεμένους ρόλους,
Περιμένοντας τὸ θρόισμα τῆς πρώτης σειρᾶς, τὸ κρυφόγελο
τῆς πλατείας, τὸ γέλιο καὶ τὰ σφυρίγματα τοῦ εξώστη;
Oικογενειακή συγκέντρωση
Τ.Σ. ΕΛΙΟΤ
μτρφρ. Ελίζα Μάνου, επμλ. Κίκα Χριστοφορίδου, εκδ. Ερμείας, Αθήνα 1969
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου